Puppy socialiseren
Waarom is het socialiseren van een pup zo belangrijk? Hoe pak je dit nu het beste aan? En in welke periode van het leven van je pup is dit belangrijk?
Wanneer je jouw puppy op kan ophalen bij de fokker gebeurt er ontzettend veel in het leven van het kleine hummeltje.
Ze zijn nu weg bij hun moeder, broertjes en zusjes en ze komen in een nieuw huis, nieuwe omgeving en nieuwe mensen. Het wereldje van je puppy staat op zijn kop.
Ze hebben heel veel liefde nodig en de tijd om overal aan te wennen.
De puppy periode is een tijdelijk periode, maar deze tijd vraagt wel veel om in te investeren. Waarom deze investering? Zodat je puppy kan uitbloeien tot een volwassen sociale en stabiele hond.
Er spelen hier een aantal factoren in mee. De gene van je hond, in welke omstandigheden heeft de moeder geleefd tijdens haar dracht, wat de fokker al gedaan heeft aan socialisatie, de leerervaringen die je puppy/ hond heeft in zijn hondenleven.
Het kan zijn dat de ouders van je puppy onzeker van aard zijn of misschien wel hooggevoelig zijn. Of misschien andere genetisch bepalende eigeschappen bezitten die je pup evt kan erven. Wanneer dit het geval is vraagt het extra aandacht bij het begeleiden van je pup in zijn nieuwe wereld.
Het kan ook zijn dat de moeder hond veel stress heeft ervaren tijdens haar dracht of in slechte omstandingheden heeft geleefd (denk aan broodfokkers). Deze nare factoren kunnen dan ook overgedragen worden op de puppy’s tijdens de dracht.
Heeft de fokker al aandacht besteeds aan het socialiseren van de puppy’s? Een goede fokker zal hier veel tijd aan besteden. Hoe meer de fokker hiermee bezig is geweest hoe meer profijt jij zal ervaren wanneer jij je pup mee de wijde wereld neemt.
Dan komen we bij de leerervaringen. Deste meer positieve ervaringen je puppy heeft deste stabieler je puppy zal ontwikkelen.
We hebben natuurlijk geen totale controle over het dagelijks leven, maar we kunnen wel managen op veel fronten om te zorgen dat je puppy zo veel mogelijk positieve (leuke) leerervaringen heeft.
Je hoeft je puppy, bij wijze van spreken, niet in bubbeltjes plastic te wikkelen. En je kan ze niet altijd beschermen van minder goede ervaringen, maar je kan wel zorgen dat je jouw pup niet laat shockeren ipv socialiseren.
Wanneer het kleine hummeltje constant in het diepe gegooit wordt en je ze daar geen steun biedt ben je bezig met shockeren. Hier zal de puppy een slechte leererving aan overhouden. Deze leerervaringen kunnen ervoor zorgen dat je pup de volgende keer angstiger wordt of misschien wel ‘probleem’ gedrag gaat ontwikkelen (denk aan uitval gedrag).
Voorbeeld 1:
Je wilt je pup aan kleine kinderen laten wennen in de speeltuin. Kinderen rennen, vliegen en schreeuwen. Ze kunnen totaal onvoorspelbaar zijn voor honden.
Wanneer je bij de speeltuin aankomt merk je dat je pup het spannend vindt.
Hij maakt zich klein, de staart zit tussen de benen, de oren zitten plat in de nek, begint te krabben, gaat gapen, je pup is aan het tongelen, je ziet veel oogwit van zijn oogjes, leunt met zijn lichaam weg van de situatie en verstart.
Dit zijn een aantal stress singalen die een hond kan tonen. De eerste 3 signalen – klein maken, staart tussen de benen en de oren plat zijn vrij duidelijke signalen om te herkennen. De andere signalen zijn minder duidelijk te zien. Wanneer je hond deze minder duidelijke siganlen laat zien. Ook zonder die andere duidelijke signalen geeft je hond al aan dat hij zich niet op zijn gemak voelt. Wanneer je dit herkend kan je daarop inspelen en je hond gaan helpen om uit deze onprettige situatie te komen. Deze signalen kunnen ook los van elkaar gebruikt worden door je hond.
Maar goed je bent daar met je pup en plotseling komen alle kinderen op het pupje afgerend en staan met een aantal kinderen om het pupje heen en willen de pup aaien.
Jij denkt juist aan dat je pup moet wennen en je laat dit allemaal toe. Op dit moment wordt je pup geshockeerd. Wanneer je merkt dat je pup een aantal stress siganlen toont kan je dus het beste wat meer afstand nemen. Neem een afstand aan waar je pup zich op zijn gemak voelt, ontspant en weer rustig om zich heen kijkt en snuffelt. Ga daar is samen lekker zitten en vraag de kids om op afstand te blijven. Vertel duidelijk aan de kinderen dat je pup het spannend vindt en dat hij nog moet leren om aan kinderen te wennen.
Juist door een gepaste afstand te nemen zorg je ervoor dat je pup een positieve leerervaring heeft. Blijft ook niet te lang. Misschien is 5 minuten al lang zat.
Het kan zo zijn dat je de volgende keer of de keer daarop al veel dichter bij de kinderen kan komen.
Wanneer je de pup in het diepe gooit kan je pup gaan leren dat kinderen juist eng zijn. Zijn signalen zijn niet herkend wanneer hij probeerde aan te geven om weg te willen uit de situatie en dat kan leiden dat een volgende keer je pup bv gaat bijten wanneer een kind hem onverwachts benaderd en probeert te aaien.
Voorbeeld 2:
Je wilt je pup laten socialiseren met anderen honden. Je gaat naar een losloopveldje en daar lopen een aantal anderen honden los. Misschien twijfel je een beetje, maar je gaat toch naar binnen, want je pup moet immers gesocialiceerd worden met andere honden zegt men.
Wanneer je op dat veldje komt zeggen de andere hondeneigenaren:” Ah laat je pup maar los, mijn hond doet niks en ze lossen het zelf wel op.” Dit doe jij. De andere honden komen op je pup afgestormd en je pup weet niet zo goed wat hij moet doen. hij kijkt naar jou, loopt misschien ook wel naar jou toe, maar de andere honden eigenaren zeggen nog steeds dat ze het zelf wel regelen.
Wat jij niet weet is dat die andere honden al een tijdje daar rondlopen en wellicht al voldaan zijn van dat ’speelpartijtje’ (het stress emmertje zit vol). Misschien duikt je pup wel weg of misschien gaat hij juist op onderzoek uit. Plotseling valt een andere hond naar je pup uit.
Wat we hieruit concluderen is dat je pup een slecht leerervaring heeft gehad. Niet alleen doordat hij gebeten is, maar ook doordat de anderen honden op hem afgestormd kwamen. Hij dook weg of hij probeerde juiste te ontdekken en daarvoor kreeg hij een flinke uitbrander te verwerken. Andere honden zijn dus best eng.
Wanneer je nu eens terug gaat denken aan de gehele situatie…. Stonden jullie daar met zijn alle lekker te kletsen, de honden hadden geen andere keuze dan alleen met elkaar bezig te zijn, want we stonden stil en sommige honden hadden al heel wat (mocht het goed spel zijn geweest) spel momenten achter de rug. Zoals het bij kinderen werkt dit ook zo bij honden. Als ze te lang samen blijven stoeien is de koek op een gegeven moment op en eindigd dit in huilen of ruzie.
Was dit nu een slimme situatie om je pup in te zetten? Nee, op deze manier shockeer je de pup en zal je pup een negatieve ervaring hebben.
Hoe kan je dan het beste je pup met andere honden socialiseren?
Mijn advies is om je pup kennis te laten maken met bekende en stabiele honden. Waarvan je weet dat zij goed met puppy’s omgaan.
Wees selectief met welke honden je de pup laat socialiseren.
Een puppy cursus volgen is altijd raadzaam om te doen. Bij een hondenschool kan je altijd terecht met je vragen en het zijn weer goede ervaringen voo je puppy.
Wanneer je op zoek gaat naar een passende hondenschool zal je eerst voor jezelf duidelijk moeten hebben wat jij belangrijk vind waar een hondenschool en de cursus aan moet voldoen.
Wat ik altijd altijd adviseert: een hond kan je zijn leven lang nog leren zitten, maar wanneer je ze niet goed en op een positieve manier begeleid tijdens het socialiseren kan je hond zijn levenlang daar last van hebben.
Een puppy cursus moet leuk zijn en zonder dwang. Al spelederwijs je pup leren te begrijpen en andersom. Op deze manier de balans gaan vinden in jullie nieuwe leven samen. Op een positieve manier je pup leren hoe jullie dagelijkse routine eruit ziet.
Zij hebben iedere dag nieuwe indrukken te verwerken en dit verwerken ze dmv rust en slapen (ongestoorde rust).
Wanneer jij je pup mee op pad neemt om nieuwe locaties, mensen, dieren of voorwerpen te ontdekken. Wil je graag dat dit een leuke leerervaing is.
Hoe pak je dit nu eigenlijk aan? Als vuistregel kan je onthouden: Niks moet, alles mag!
En bedenk dat het niet in een keer goed hoeft te gaan. Wanneer je merkt dat je pup het spannend vind, ga je niet pushen, je neemt wat meer afstand, blijf vooral niet te lang in een (voor de pup) lastige situatie en steun je pup. Stel hem op zijn gemak. Houdt de ontmoeting kort en herhaal de ontmoeting een aantal dagen later nog eens. Wanneer je de pup niet in het diepen gooit zal je merken dat de volgende ontmoetingen beter zullen gaan, want de vorige leerervaring is een goede geweest.
Als je de pup te lang in een ongemakkelijke/onprettige situatie hebt gelaten zal hij dat als een slechte leerervaing opslaan en bij de volgende ontmoeting zal dit zeker mee gaan spelen en er kan meer angst ontstaan.
Tijdens een nieuwe ontmoeting kan je samen met je pup relax gaan zitten en het met zijn tweetjes aanvaarden, samen spelletjes doen (snuffel of trek spelletjes) of misschien wel een vertrouwde hand op zijn rug leggen en de steun biecden die hij op dat moment nodig heeft.
De eerste weken vanaf 8-12 weken staat je pup nog helemaal open om te wereld te ontdekken het is goed om dan te beginnen met socialiseren.
Maar eigenlijk kan je het eerste levensjaar van je pup blijven investeren in het socialiseren. Vanaf 12 weken tot ongeveer een jaar krijgt je pup angstfases. Deze komen en gaan. Iets wat vanzelfsprekend was kan nu ineens doodseng zijn. Deze spookfases zijn van belang om veiligheid te leren inschatten en te waarborgen. Het hoort bij de ontwikkeling van je hond.
Met deze fases in het eerste jaar van je pup is het juist verstanding om bezig te blijven met het ervaren van goede leermomenten.